Waarom een deel over de trein? Een trein is eigenlijk maar een moeilijk apparaat. Voordat er sowieso een trein kan rijden, moet er eerst veel werk worden verzet; De baan moet worden gelegd. Vlak en precies. Tunnels geboord. Op de bedding moeten dan bielzen worden gelegd. Aan deze bielzen kan dan rails kan worden gemaakt. Die moeten precies op de goede afstand van elkaar liggen. De bielzen liggen zelf weer vast door heel heel veel stenen. Eromheen bordjes, overgangen, seinen etc.

En als de trein dan uiteindelijk kan rijden, dan gaat dat weer niet op de plaats waar je het zou willen. De trein komt niet naast je huis, je werk, je school of je cafe. Een trein gaat enkel van het ene station naar het andere station, en dan nog niet eens wanneer jij het wilt. Er is een dienstregeling die bepaald wanneer de trein vertrekt, aankomt en hoelang hij stil staat bij stations onderweg. Je kan enkel instappen als de trein er is. Als de treinen tenminste op tijd rijden.

Als reiziger ben je je dus steeds aan het aanpassen. Je moet naar een station, op tijd zijn, je zit in volgepropte wagons, zomers te heet, in de winter te koud en altijd tochtig. Als je mazzel hebt kun je staan, de koffiekar is afgeschaft en een kaartje is ram duur.

Het grootspoor zit vol met obstakels. Ook in de modelspoorwereld zul je veel verrassingen tegenkomen. Ook in de modelspoor branche zijn de afgelopen jaren veel technische ontwikkelingen gebeurd. De analoge systemen worden massaal vervangen door digitale systemen. Dit heeft als voordeel dat je ook niet meer afhankelijk bent van een leverancier. En dit kun je zo ingewikkeld maken als je zelf wilt. Naar je eigen interesse. Ikzelf geef niets om rondjes rijden. Sterker nog ik heb niet eens een baan. Ik ben ook niet iemand die dure modellen koopt en in een vitrine zet. Of urenlang bezig kan zijn om een trein top op de minuut tussen 2 stations kan laten pendelen. Ik kan er graag naar kijken en heb er oprecht bewondering voor, maar het is mijn ding niet.

Wat ik wel graag doe ik zelf dingen maken. In elkaar prutsen, uitvogelen etc. En dan ook nog het liefst zonder hiervoor dure middelen aan te schaffen. Bomen maken van ijzerdraad, klei en een bladerdek van afzuigkapvezels met gedroogde theeblaadjes. Een landschap op een diorama van versneden vloerplaten en een brug van stukjes hout.

Voor de besturing een Arduino module die met een bridge contact kan maken met de decoders in de locomotieven en wagons.

En dat is het leuke aan een modelspoortrein. De mogelijkheid om veel zelf te doen. Natuurlijk kun je alles kant en klaar kopen. Leuker, voor mij, is het zelf knutselen, bouwen, solderen, kleien, verfen, airbrushen, vormgeven, timmeren, etc. Maken, herstellen, afbreken, opnieuw maken, aanpassen, wijzigen. Er is volop te zien, te doen, te proberen, te verzamelen etc. En zeker ook te leren.

En het leuke is dat je zelf kunt kiezen wat en hoe en wanneer en met wie. Je kunt gewoon alle kanten op met een trein! Niet alleen van station naar station.