Ik vind dat een gebouw meer charme krijgt als het is bewerkt. De plastic huisjes die je soms op banen ziet staan, vind ik echt een miskleum. Voordat je kunt gaan verfen is er eerst een grondlaag nodig. Deze zorgt ervoor dat de uiteindelijke verf goed zal hechten (plaken / blijven zitten) op het onderwerp. Hiervoor is de standaard manier en heb ik een eigen manier gevonden (waarmee ik tevreden ben). Hieronder neem ik je mee hierin. En zoals bij verf beschreven, gebruik ik acrylverf.

Op bovenstaande foto zie je het witte raamwerk. De raampjes, sierlijsten etc zitten er nog allemaal in vast. Er zit al wel een dunne grijze waas van de grondverf op. Onder het witte raamwerk zie je een bruin raamwerk. Dat is het raam waarin eerst de muren en het dak hebben gezeten. Deze heb ik eruit gehaald. Ik gebruik het resterende bruine raamwerk hier om het witte raamwerk omhoog te houden. Dat voorkomt druppels en aanhechtingen aan de onderkant.

Zoals al aangegeven gebruik ik niet de *algemeen gebruikte* technieken uit de modelbouw. Dat komt gewoon omdat ik de plastic verven vreselijk vind om mee te werken. Ik kan er gewoon niet mee overweg. Het eindresultaat stelt me altijd teleur. Te dik laag waardoor details niet meer zichtbaar zijn. Druipers. Hoeken die vollopen. Nooit de juiste kleur, die ik wil. Het stinkt. Het moet lang drogen. Het is gewoon niet het spul voor mij. Als jij er wel mee overweg kan, prima natuurlijk.

De oplossing die ik heb gevonden is acrylverf. Acrylverf is verf op waterbasis, waarin de kleurpigmenten zijn gemengd met acrylbinder. Zodra het water verdampt, droogt de verf snel op tot een watervaste, matte verflaag. Acrylverf kun je in iedere hobbywinkel kopen. Het komt in kleine tubes van 10ml, maar ook in grote tubes van 200ml. Waarschijnlijk ook grotere. Kleuren van verschillende merken kun je prima onderling mengen. Ik gebruik acrylverf niet alleen voor huisjes, treinen maar ook voor het landschap.

Het enige probleem met acrylverf is dat het in de basis niet lekker hecht op het soort plastic waarvan huisjes en treinen zijn gemaakt. Hiervoor zijn gelukkig twee oplossingen. Primer en spuug.

De beste manier is het plastic te behandelen met een primer. Primer is een voorbereidende laag, een soort grondverf, ook wel hechtvef. Hier komt de echte verflaag nog overheen. Primer zit meestal in spuitbussen. Het nadeel van spuitbussen is dat de primer er onder hoge druk uitkomt en met veel kracht en veel tegelijk en dat het stinkt.

Wil je met een primer spuitbus gaan werken, neem dan een grote lege doos. Knip de voorkant open. Zet hierin de onderdelen die je wilt spuiten. Zet het geheel buiten (voor de frisse lucht). Ga daar op een afstand van 30 tot 40cm van het onderdeel een dunne mist spuiten. Laagje voor laagje. Let op, dat er geen druppels, druipers of klonten komen.

Laat het buiten drogen, meestal een kwartiertje.

Je onderdeel heeft nu een wat grijzige waas. Dat is voldoende. Omdraaien en de achterkant ook doen.

Wat ik ook wel doe, is wat primer op een stukje plastic spuiten en dan met een kwastje de primer aanbrengen op kleine onderdelen, zijkanten, binnenkant van kokertjes etc.

Dit is geen officiele manier van verfen. Primer is gewoon de beste manier. Maar vaak is primer gewoon niet handig. De onderdelen zijn te klein, zijn al deels gekleurd etc.

Neem een stukje karton. De karton waarin tubes tandpasta zitten is prima. Hierop zit vaak een dikke bedrukte laag van plastic. Knip hiervan vierkantjes van 8x8cm ongeveer. Laat druk hierop een plukje grijze acrylverf uit een tube. Met een kwast die uit elkaar smeren tot een rondje van 4-5cm doorsnede. En nu komt het. Laat hierin een klodder spuug vallen. Natuurlijk zonder resten eten, koffie of jenever. Ga dan het spuug en de verf mengen tot een egaal geheel. Het doel is om een wat dikker verfmengsel te krijgen dat wel weer waterig van kleur is.

Je moet zoveel spuug gebruiken, zodat de verf echt dunner is geworden. Anders extra bijvoegen. Het moet er niet af te lopen, maar moet wel een beetje wiebelen. Het moet ook wat transparant zijn.

Spuug is dikker dan water. De samenstelling van spuug, bepaalde eiwitten en slijmstoffen, zorgen voor een stroperig geheel. Hierdoor vormt zich een dunne oplossing die wel een geheel blijft.

Door de acryverf erin, krijg je een dunne wazige gekleurde laag, in al die stroperigheid. Ideaal om bijvoorbeeld een muurtje mee te spuugverfen. Door de stropeigheid komt de verfkleur ook in de voegen en in kleine gaten en spleten.

Ik heb gemerkt dat als je water gebruikt, de dekking in de voegen etc echt veel minder is. Dus ja, ook al klintk het niet echt smakelijk, het werkt wel prima. Op de foto hierboven het verschil tussen een huisdeel met en zonder de grijze grondverf. Je ziet de dikke waterige spuugverf die ik ervoor gebruik.

Op de linker foto hierboven staat een muurdeel dat in de grondverf staat. Je ziet dat alle voegje een lichte grijze kleur hebben gekregen. Als je voor de voegen een donkere kleur wilt, dan kun je natuurlijk een donkere grondverf gebruiken. Ik ben blij met deze lichtere grijstint en zal hier verder niets meer aan veranderen.

Alle grote onderdelen hebben een dunne grondlaag. Zoals je ziet hoeven de delen echt niet stijf grijs te zijn, een dunnen (transparante) laag is voldoende.